بررسی سینوپتیکی سیستم‌های سیل زا در جنوب ایران

پدیده سیل یکی از مخرب‌ترین بلایای طبیعی است که بشر در طول تاریخ خسارات زیادی را از این پدیده متحمل شده و می‌شود. متأسفانه امروزه بشر با توجه به دستیابی پیشرفت‌های تکنولوژیکی و الکترونیکی در سطوح مختلف علمی، به علت عدم آگاهی و یا محدود بودن امکانات، هنوز نتوانسته در مقابله با این پدیده طبیعی و عوارض ناشی از آن پیشگیری قابل قبولی ارائه نماید. در این راستا هدف این مقاله شناخت الگو یا الگو‌های سینوپتیکی منجر به بارشهای سیل‌زا جهت بهره برداری بهینه از سیلاب‌های منطقه و کمک مؤثر به پیش‌بینی وقوع رگبارهای منجر به سیل می‌باشد. جهت دستیابی به این منظور، 20 سیل شدید (از لحاظ بالا بودن دبی، بارش‌های روزانه و خسارات وارده) انتخاب و نقشه‌های سینوپتیکی آنها بررسی و نهایتاً با توجه به آرایش و نحوة گسترش و حرکت این سیستم‌ها نسبت به هم در قالب 4 الگو تقسیم‌بندی و نامگذاری شدند. با بررسی سینوپتیکی طوفان‌های شدید که وقوع بارش‌های سنگین و سیل‌آسا را در منطقه مورد نظر باعث شده‌اند، می‌توان نتیجه گرفت که این طوفان‌ها نتیجة تقویت و تشدید مرکز کم‌فشار سودان و منطقة همگرایی دریای سرخ1، در مواردی هم ادغام مرکز کم‌فشار ‌سودان با مرکز کم‌فشار ‌مدیترانه‌ای و تبدیل آنها به یک سیستم دینامیکی یا ترمودینامیکی است.